ağlayacak gücüm kalmadı...

Kavga ederken tutamadım kendimi ağladım, bağıra çağıra,
Film izledik, bizde olmayan ve hiçbir zaman olmayacagını bildigim duyguları gördüm ağladım, için için
Sokakta gülüşen çiftleri kıskandım ağladım, akşamları sen görmeden
En ufak romantizminde ağladım, mutluluğa açlığımdan
Bana kızdığında ağladım, sana kızdığımda ağladım
Umursamaz tavırlarını gördüğümde sinirden ağladım
Telefonu yüzüme kapadığında, kapıyı yüzüme çarptığında ağladım
Sen küfrederken ağladım, benim ağladığımı görüp de güldüğünde ağladım
Sen gelirken ağladım, ben bunları mı hakediyorum diye
Sen giderken ağlamadım....
Ağlayacak gücüm kalmadı...

ben, bir bayan olarak...

Ben , bir bayan olarak, istediğimi giyip çıkarım evimden! Kimse ne eteğime karışabilir , ne saçıma , ne parfümüme...
Ben , bir bayan olarak, hem kız hem erkek arkadaslarıma aynı mesafedeyimdir! Erkek diye santim koyamam arama, evine de giderim sinemaya da...
Ben , bir bayan olarak, gece dışarı çıkarım ailemle, dostlarımla. İçerim tatlı tatlı. Eve de otobusle dönerim ayakta durmaya mecalim olmasa da...
Ben , bir bayan olarak sevgilime sarılıp gezebilirim sokaklarda. Annemle tanıştırırım hayatımdaki insanı, bilsin tanısın güvensin diye...
Ben, 30 erkeğin çalıştığı ofiste tek bayan çalışanım. Gerekirse gece de giderim işime, tek başıma da giderim başka şehirlerde toplantılara...
Ben, bir bayan olarak, babama rakısını doldurup ilk yudumunu alırım, canım kızım der sacımı oksarken!
Ben, ÖZGÜR bir bayan olarak, ne dövüş bilirim ne yanımda çakı taşırım ne de biber gazı... Ben böyle güvenirken bu hayata, diger insanlara, basıma PİS birşey gelmemesi için benim mi özgürlüğümün gitmesi gerek!

ADAM olamayan adama batıyorsa tum bunlar ve dahası, o zaman durun ve düşünün! Biz nereye gidiyoruz??