Bir de dedem, aklı gider gelirdi, "unuttun mu dede?" dedigimde "ben sadece sıkıntılarımı unuturum" derdi...
Dedem kagıttan gemi yapmayı ögretmisti bana, ben kücücükken, ben de takvim yapraklarından gemiler yapardım, onlara her gidisimde.
Bazen buyuk teyzem de orada olurdu, izlerdi beni, gemi yapısımı. Sonra verirdim ona: "Bu gemi senin olsuuun"
derdim. Alırdı onu guzelce yerlestirirdi sütyenine. İstanbul'daki torunlarına götürürdü. Hic görmedim torunlarını. Ama onla hep gemi yolladım.
Teyzem öldügünde annemden cok ben üzüldüm. Cünkü ben kücükken, o da benim kadar kücüktü. O dertlerini benim yaptıgım kagıt gemilere bindirip gotururdu hayal aleminde.
Yıllar sonra yine kagıttan gemiler yapıyorum. Her sıkıldıgımda sıkıntımı icine koyup denize salıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder